ถึงผมจะไม่ใช่.....?

ถึงผมจะไม่ใช่.....?

บุญญาณเป็นเจ้าของโรงไม้เล็กๆ วันๆเขาจะยุ่งอยู่กับการขายไม้ การคำนวน การจัดไม้

ให้เป็นไปตามออร์เดอร์จนรู้สึกว่าจะเครียดอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งตกเย็นพอเลิกงานแล้ว

เขาจะรู้สึกผ่อนคลาย ดังนั้นเขาจึงไปเป็นแขกประจำของโจแห่งบาร์บุญขจร

คืนนี้ก็เช่นเคย ขณะที่เขากำลังดื่มด่ำกับวิสกี้บลูลาเบลผสมโซดาอยู่นั้น

บังเอิญมีหญิงสาวสวยคนหนึ่งแต่งตัวชะเวิบชะวาบเดินเข้ามาในบาร์ เธอมานั่งใกล้ๆกับเขา

แล้วชายตามองเขาอย่างเชื้อเชิญ แต่เขาก็ยังคงดื่มด่ำกับวิสกี้ของเขาต่อไปอย่างนิ่งเฉย

จนกระทั่งพักใหญ่

หญิงสาว : ใจคอจะไม่เลี้ยงเหล้าฉันสักแก้วเลยหรือคะคุณ ?

บุญญาณ : ก็ได้ ถึงผมจะไม่รวยเท่าคุณเจริญ ผมก็เลี้ยงคุณได้ นี่โจ รินเหล้าให้คุณผู้หญิง

แก้วหนึ่งซิ

หญิงสาว : ขอบคุณค่ะ และเพื่อให้ได้บรรยากาศคุณจะไม่ขึ้นไปร้องเพลงให้ฟังสักเพลงหรือคะ ?

บุญญาณ : เอ้อ ถึงผมจะเสียงไม่ดีเท่าคุณสุเทพ แต่ผมก็ยินดีขึ้นไปร้องให้คุณฟังครับ

หลังจากบุญญาณขึ้นไปร้องเพลง ลงมาดื่ม และซื้อเหล้าให้หญิงสาวดื่มสลับกันอยู่จนคนทั้งสอง

สนิทสนมกันมากยิ่งขึ้น จนกระทั่ง

หญิงสาว : ไปต่อที่อพาร์ทเมนท์กับฉันไหมคะ ? อยู่ใกล้ๆแถวนี้เอง

บุญญาณ : ถึงผมจะไม่หล่อเท่าคุณสมบัติ แต่ผมก็ยินดีไปกับคุณครับ

หญิงสาวพาบุญญาณไปที่อพาร์ทเมนท์ของเธอ แล้วคนทั้งสองก็มีอะไรๆกันอย่างที่เขาคิด

อยู่ในใจตลอดเวลา หลังจากเสร็จกิจเรียบร้อยแล้ว

หญิงสาว : แล้วเรื่องเงินล่ะคะ ?

บุญญาณ : เงินเหรอ ? อืม์... ถึงผมจะไม่ใช่แมงดา แต่ผมก็ยินดีรับเงินครับ