ตายแล้วจะไปไหน!
จากเรื่องจริงที่น่าอ่าน เหตุการณ์ต่อไปนี้เป็นเรื่องจริง
ผู้เล่ากล่าวว่าคนที่เล่าเรื่อง " ตายแล้วจะไปไหน " ให้ผมฟังเป็นเพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่ง
เขาเล่าว่าเหตุเกิดขึ้นท่ามกลางบรรยากาศวังเวงในบริษัทเก่าแก่แห่งหนึ่งตั้ง
อยู่บนที่ดินซึ่งร่ำลือกันว่าเมื่อครั้งอดีตเคยเป็นป่าช้ามาก่อนมีประวัติโจษจัน
เล่าขานกันมากมายทีเดียวเกี่ยวกับ เจ้านายดุและผีหลอก
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อวันศุกร์ที่ 28 ธันวาคม ไม่ปรากฏปี ที่แน่นอน
นางสาวสริญญา (นามสมมติ) พนักงานพิมพ์ดีดสาวสวย วัยเบญจเพส มีภารกิจการงานที่
ต้องสะสางมากมาย ซึ่งทำให้เธอต้องวุ่นวายเป็นพิเศษ เนื่องจากเป็นการทำงานวันสุดท้ายในรอบปี
รวมทั้งรุ่งขึ้นพรุ่งนี้จะย่างเข้าสู่ช่วงของลองวีคเอนด์ ตลอดทั้งวันนั้นเธอ จึงเกือบ ๆ
จะมีสภาพเป็นวันโลกาวินาศสำหรับสริญญา โดยที่เธอต้องเคร่งเครียดหมกมุ่น
อยู่กับงานตั้งแต่เช้าจนจรดบ่าย จนทำให้เธอไม่มีเวลาว่างที่จะกินข้าวมื้อกลางวันเลย
กระทั่งเคลื่อนคล้อยกลายเป็นค่ำ เพื่อนร่วมงานหลาย ๆ คนก็ค่อย ๆ
ทยอยแยกย้ายกันกลับบ้านไปหมด ทำไปทำมาท้ายที่สุดทั้งบริษัทก็เหลือเธออยู่เพียงคนเดียว
ตอนนี้แหละครับ บรรยากาศวังเวง ในตึกเก่าๆ ทึมๆ แสงไฟสลัวๆ จนแลดูแล้ว
ชวนสยอง น่าขนลุก รวมทั้ง
ยังมีเสียงแกรกกรากของกระดาษกระพัดกระพือ และอะไรต่อมีอะไรก็เริ่มแสดง
บทบาทหน้าที่ของตนเองออกมาอย่างชัดเจน
และค่อยๆ ทบทวีความรุนแรงและวังเวงมากขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่สริญญากำลังทำงาน
ของเธอเสร็จสรรพและเตรียมตัว
เก็บข้าวของที่จะกลับบ้าน เธอก็เหลือบชำเลืองมองไปยังผนังกำแพงด้านใกล้ๆ
โต๊ะทำงานของเธอ
พลันเธอก็ต้องสะดุ้งและตกใจสุดขีด เธอส่งเสียงกรี๊ดร้องออกมาดังลั่น พร้อมกับ แสดงสีหน้าซีดเผือด
ราวกับเส้นเลือดใหญ่ในกายเหือดแห้งหมดร่าง เธอนิ่งไปสักพัก เหมือนถูกมนต์
สะกด เธอทำอะไรไม่ถูก
จ้องมองไปที่สิ่งนั้นด้วยสายตาที่ตกใจสุดขีด เธอไม่สามารถที่จะกระพริบตาได้
เลย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา
มันเป็นไปได้ยังไง เธอแทบไม่เชื่อสายตากับสิ่งที่เธอมองเห็น ว่าสิ่งนี้มันจะเกิด
ขึ้นกับตัวเธอเอง สิ่งที่ สริญญา เห็น
สิ่งที่ สริญญา เจอนั้น...มันคือ..?
ปฏิทินนั้นเอง!!!!!!!!!!!!!!!
สิ่งที่ปรากฎบนปฏิทินนั้น ทำให้เธอต้องร้องออกมาว่า " ตายแล้ว ! นี่มันอะไรกัน
ทำไมเราถึงเป็นอย่างนี้
ฉันทำอะไรผิดหรือ ฉันถึงถูกลงโทษ ทำให้ฉันลืมมันไปหมดสิ้นถึงเพียงนี้ เธอได้
พบเห็นกับวันหยุด
ต่อเนื่องยาวนานหลายวัน ซึ่งปีนึงจะมีสักครั้ง ทำให้เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ตระ
เตรียมวางแผนจะไปเที่ยวไหน
ในช่วงวันหยุดเลย สิ่งเหล่านี้เอง เป็นเหตุที่ทำให้สริญญาต้องอุทานออกมาว่า....
......... ตายแล้ว....จะไปไหนดี ? .........
ปล เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าหักโหม ทำงานมากจนเกินไป จนลืมวันลืมคืนนะครับ เป็นห่วงสุขภาพครับ
No comments:
Post a Comment